Zal ik weer gaan roken?
Afgelopen week keek ik naar de film Het leven is verrukkuluk gebaseerd op het gelijknamige boek van Remco Campert. Opvallend is dat veel personages in de film roken. Tuurlijk, dat past in het tijdsbeeld. Bij mijn ouders thuis stonden de sigaretten – met en zonder filter – in glaasjes op tafel als er visite kwam. […]
Langer in Italië
Vorig jaar kondigde ik aan in Italië te gaan wonen. Dat leverde mij verschillende commentaren op van ‘leuk, moet je doen’ tot ‘veel succes, jammer dat we elkaar nooit meer zullen zien’. Er zijn mensen die mijn column lezen en er zijn er die niet verder komen dan alleen de kop erboven. De vijf woorden […]
Is ChatGPT een bedreiging?
Dit jaar heb ik mij voorgenomen twee maanden in Italië te gaan wonen en werken. Als geheimschrijver kan ik op elke plek werken waar ik een laptop tot mijn beschikking heb. Ik heb daarom een tweekamerappartement gehuurd in een Etruskisch stadje op de grens van Toscane met Umbrië.
Gevangen in een algoritme
Van de week kwam er op LinkedIn weer eens een oproep voorbij om allemaal met elkaar te linken. Onder de zinsspreuk Let’s connect lekker veel connecties verzamelen die je niet kent. Ik begrijp daar geen jota van. Je publiek wordt groter, is het argument. Dan ben je beter zichtbaar en krijg je meer klanten. Dat […]
Thuis in Pieve
Wonen en werken in Italië. Een beter leven bestaat niet. Het is mij erg goed bevallen om in april en mei in Italië te wonen en werken. De dag beginnen met een cappuccino of caffè in een bar of gewoon thuis gezet met een percolator van Bialetti. Als mijn dagtaak erop zit, maak ik een wandeling door Pieve of doe ik een boodschap voor het avondeten. Als het zo uitkomt ga ik een half uur of langer op een bankje zitten kijken naar mensen die langslopen of een praatje maken met iemand die daar ook dagelijks zit. Saai? Nou nee. Heel relaxed juist. Ik ga op in de lokale bevolking.
Huis in Umbria
Ik maak wat mee in saffraanstad Città della Pieve – la città dello zafferano – met een kleine 8000 inwoners op de grens van Umbria en Toscane. Zo zit ik afgelopen week bij een Engelsman thuis, die ik in m’n tijdelijke woonplaats heb ontmoet, een glas wijn te drinken. Hij had vlak voor de coronacrisis […]
Koningsdag in Italië
In Città della Pieve breekt het oranjezonnetje door. Ik ben de enige in de Via Giuseppe Garibaldi die op een kleedje bij de voordeur wat huisraad probeert te verkopen. Wat een genot. Het leven in dit middeleeuwse stadje kabbelt verder. Niemand in Italië lijkt ooit van Pieve – ik mag Pieve zeggen – te hebben gehoord. Terwijl de bekendheid van het saffraanstadje – la città dello zafferano – op de grens van Umbrië en Toscane vorig jaar nog een impuls kreeg. De Italiaanse premier Mario Draghi besloot er een buitenhuis te kopen. En een paar kilometer verderop trekt Ed Sheeran zich regelmatig terug in zijn zorgvuldig verbouwde casetta.
Ik ga in Italië wonen
Dit jaar heb ik mij voorgenomen twee maanden in Italië te gaan wonen en werken. Als geheimschrijver kan ik op elke plek werken waar ik een laptop tot mijn beschikking heb. Ik heb daarom een tweekamerappartement gehuurd in een Etruskisch stadje op de grens van Toscane met Umbrië.
In zwembroek op LinkedIn
Waarom gebruiken zoveel leden van LinkedIn het medium niet meer waarvoor het bedoeld is? Toen ik zelf bijna 14 jaar geleden een profiel aanmaakte, vond ik het fijn dat ik mijn vakantiefoto’s in zwembroek niet hoefde te delen met de rest van Nederland. Vandaag kan het niet persoonlijk genoeg wat mensen op LinkedIn posten. Zeuren over hoe moeilijk opvoedbaar hun kind is tot het openbaar maken van hun medisch dossiers. Het ergste is natuurlijk dat er volop ‘reageerders’ in hun handen gaan klappen en zeggen dat ze ‘trots’ zijn op de openheid van degene die de post plaatst. Zo zie ik bijna dagelijks dat er iemand een dramatische ziekte heeft overwonnen en nu op zoek is naar een baan. Want iemand die een ziekte overleeft, heeft vechtlust wat een beoogd werkgever natuurlijk moet aanspreken. Het is toch ronduit ongepast om een doorstane ziekte te gebruiken voor een nieuwe baan? Een verkeerde schreeuw om aandacht op het verkeerde medium.
Terug naar kantoor?
‘Werk thuis als het kan en op kantoor als dat nodig is’. Dat is het huidige advies voor werkend Nederland. Of werkgevers een coronatoegangsbewijs mogen vragen is nog onderwerp van discussie. Als zelfstandige werk ik al bijna 14 jaar vanuit huis. Ik weet inmiddels niet beter en het bevalt me prima. Toch is er – ook voor mij – een dimensie bij gekomen. Werken hoeft niet per se op kantoor, maar zeker ook niet per se thuis. Het is waar, online werken mocht lange tijd alleen maar thuis. Maar sinds 25 september niet meer. Ik ben er nu pas goed achter dat ik gerust naar Italië kan om daar achter m’n beeldscherm te kruipen. Als er een stoel en een tafel is en een ruimte met WiFi of 4G, dan kan ik overal terecht. En op elk tijdstip van de dag.